फोटो खिच्ने क्रममा

एउटा महिलाको फोटो खिचिदिएको थिए । दिनलाई बोकेर हिंडेको हिड्यै छु ।

मैले त्यो महिलालाई बुद्ध पार्कमा भेटेको थिए । म फोटो खिच्दै थिए। अनी त्यो महिला मेरो छेउमा आएर बसिन्। खिच्दा खिच्दै उहाँको पनि खिच्न पुगे । त्यसपछी उनी म सँग बोल्न थालिन्। दुईजनाको भाषा मिलेन । नेपाली नबुझ्ने उनी र म उहाँको भाषा । सायद उहाँको भाषा तिबेतियन थियो होला। उहाँको हाउभाउले बताउथ्यो । कसो कसो गर्दा गर्दै हामीले सुचना आदन प्रदान गर्यौ । यसै सिलसिलामा दुई जनाको मिल्ने भाषा त हिन्दी पो भयो । नेपालीलाई हिन्दी आउने अनी उहाँ चाहीँ भारत निवासी । कस्तो अचम्म मैले त कहिले पनि कुनै दिन कुनै मान्छे सँग हिन्दीमा कुरा गर्नु पर्छ भनेर सोचको थिइन ।


मलाई चै पहिलो पटक हिन्दी बोलेकोमा अफ्ट्यारो लागिराखेको थियो तर उपाय थिएन।

अनी त्यो महिलाले फोटो खिच्न बितिकै आउने क्यामरा हो भनेर सोधिन्। मैले थाहा पाइ हाले उनको आसय । उहाँलाई उहाँको फोटो चाहिएको थियो ।

केही दिन पछी फेरी त्यहाँ पुगेको थिए । उहाँलाई प्रर्थान गरिरहेको देखे । उहाँले पनि मलाई देख्नु भयो। मैले हात हल्लाएँ। उहाँले पनि हल्लाउनु भयो । अनी मैले फोटो धुलाएर उहाँलाई दिने निर्णय गरे ।

फोटो धुलाएँ । अनी खुशी हुँदै बुद्ध पार्कमा गएँ । यता उता हेर्दा हेर्दा वाक्कै भएँ । उहाँ देखिनु भएन । घर गएँ । खिन्न भएर । उहाँ भारतनै फर्किनु हुन्छ भन्ने कुरा त भन्नु भएको थियो । सायद फर्किनु भयो होला । तर म चै दुई तीन पटकसम्म भेट्छु कि भनेर खोजेको खोजेकै भएँ ।

अहिले त पक्का पनि फर्की सक्नु भयो तर उहाँको फोटोचै मेरो कपिको पन्नाभित्र राखीरहेको छु।

26 Dec 08

धेरै कमेन्ट अइसक्दा पनि नसुनेको झै गरेर बसेको जस्तो भइराखेको थियो । बल्ल आज फोटो खिचेर पोस्ट गर्दै छु । सबै साथीहरुलाई धेरै धेरै धन्यवाद छ।