Solitary Reaper

Behold her, single in the field,

Yon solitary Highland Lass!

Reaping and singing by herself;

Stop here, or gently pass!

Alone she cuts and binds the grain,

And sings a melancholy strain;

O listen! for the Vale profound

Is overflowing with the sound.

No Nightingale did ever chaunt

More welcome notes to weary bands

Of travellers in some shady haunt,

Among Arabian sands:

A voice so thrilling ne'er was heard

In spring-time from the Cuckoo-bird,

Breaking the silence of the seas

Among the farthest Hebrides.

Will no one tell me what she sings?--

Perhaps the plaintive numbers flow

For old, unhappy, far-off things,

And battles long ago:

Or is it some more humble lay,

Familiar matter of to-day?

Some natural sorrow, loss, or pain,

That has been, and may be again?

Whate'er the theme, the Maiden sang

As if her song could have no ending;

I saw her singing at her work,

And o'er the sickle bending;--

I listened, motionless and still;

And, as I mounted up the hill,

The music in my heart I bore,

Long after it was heard no more.

William Wordsworth

William Wordsworth( 1770-1850) who lived before 270 yrs is still remembered for his works on literature. He was a contemporary of my 7 generation forefather(approx) and I always wish that my ancestors had something written . This signifies that writing is very important for all of us.

बिजुलीले नि हैरान पारेको बेला हिजो त टाउको दुखीराखेको बेला बत्ती आउँदा टाउको दुख्ननै निको भएको । तर के गर्नु टि भि हेर्नु बसेको त झुल्दा झुल्दा हैरान । अनी त के गर्नु आफ्नै कोठामा आएर बक बक गर्दै बसे ।

अल्छिले नि पूर्न नै लागिसक्यो । कलेज गएको हैन । एउटा किताब पढेको ३ महिना भईसक्यो आधा मात्र पढिसके ।

फोटो खिच्ने काम त हुँदै छ तर के गर्नु एउटा राम्रो फोटो नि आएको हैन । सबै फोटो लाई संसारबाटै डिलिट गरिदिउँ जस्तो लागि राको छ । मैले खिचेको फोटोहरु।

अस्ती एत्रो ठुल् ठुलो असिना परेको अनी त के फोटो खिची हाले तर बिलाएर सानो भईसकेको थियो क्यामरा झोला बाट झिकेर तेर्साउन्जेलसम्म त । हात चै बहिनी को हो

Student Election Mar 2009

A Day at Tribhuwan University

भ्यालेनटाइन डे

२०६५ को भ्यालेनटाइन डे पनि आयो । भ्यालेनटाइन डे आयो है भन्ने पहिलो सुचना दिने मध्यम मिडियानै हो। मिडिया देखी अली टाढा भयो भने त्यती साह्रै भ्यालेनटाइन डे आएको पनि थाहा हुँदैन । टि भि हेर्ने कुरापनी कथा जस्तै भईसक्यो । बिजुली भएपो टि भि हेर्न पाउँनु।

अस्तीको पालिको भ्यालेनटाइन डे रमाइलो भएको थियो । त्यो दिन अफिसमा सिनिअर दिदी ममताले चकलेट बाड्नु भएको थियो । डिक्सुङ्ले 'आइ लभ यू' को तिन वटा शब्द भनेर ३ वटा चक्लेट लिएको थियो । अनी मैले पनि ' आइ लभ यू टु ' भन्दै ४ वटा चक्लेट लिदा उ त मरी मरी हाँसेको थियो ।

इतिहास

दयानन्द बज्रचार्यको किताब ' बैज्ञानीक गोरेटोमा ' एउटा घट्ना साह्रै हृदय बिदारक छ । किताबको अन्ततिर एउटा साह्रै दु:ख लाग्दो तर सत्य घट्नामा आधारित एउटा प्रसँग छ। रोमनहरुले विश्वा जित्ने क्रममा इजराइलमा आक्रमण गर्न पुगेका रहेछन् । इजराइलका यहूदीहरु बच्नको लागि मसादा भन्ने पहाडको टुप्पोमा बस्न पुगेछन् । रोमनहरु आक्रमण गर्न त्यहाँ पनि अइपुग्ने खबरले यहुदिहरु रोमनको हातबाट मर्न भन्दा त आफ्नै यहुदिहरुको हातबाट मर्नु ठीक सोचेर त्यही अनुसार १० जना यहुदिहरुलाई गुप्त तरिकाले सबै यहुदिहरुलाई मार्ने योजना बनाएछन् । यसरी १० जनाले सबै यहुदिहरुलाई मारेर बाँचेकोहरु एकआपसमा मारा मार गरेछन् । अन्तिमको एकजनाले चाँही आत्माहत्या गरेर मरेछ ।

अहिले पनि इजराइली सैनिकहरुलाई सपथ ग्रहण गर्न त्यही लगिन्छ रे ।

यो जाडो पनि दुध वाला चिया खाएर नै बित्यो । खै के लेखुम हौ । धेरै भईसकेछ नलेखेको डायरीमा अनी ब्लगमा पनि त्यही भएर के लेखुम के लेखुम हुँदैछ । धेरै आफ्नै कुरा थाहा हुन्छ त्यही लेख्न आउँछ ।

घर पनि उराठ लाग्दो नै भईसक्यो । बिजुली छैन । दाजुहरु अनी भाउजु पनि आफ्नो आफ्नो भाग्य खोज्न आफ्नो आफ्नो बाटो लागे। जे जे हुनु छ तेइ तेइ नै हुन्छ होला अनी जे हुन्छ त्यसलाई स्विकार्नु पर्ने रहेछ । ठिकै छ । जे भने पनि जिन्दगी रमाइलो छ ।

धेरै परिवर्तनहरु आइसक्यो बिस्वमा, नेपाल अनी आफ्नै जिन्दगीमा । हेर्दा हेदै के के भईसक्यो अनी भईसकियो । बर्ष पिछे नयाँ नयाँ परिवर्तनहरु हुन्छन। परिवर्तनसगै हिड्छौ हामी सबै ।